“ไอ” นั้น สำคัญไฉน

ข้อมูลจาก :  รศ.นพ.พูนทรัพย์  วงศ์สุรเกียรติ์
ภาพจาก : pixabay.คอม

การไอเป็นการแสดงปฏิกิริยาตอบโต้ของร่างกายต่อสิ่งที่มาระคายเคืองลำคอหรือหลอดลม โดยอาการไอนั้นมีอยู่หลายรูปแบบ  ซึ่งการรักษาก็จะแตกต่างกันไปตามอาการ  เช่น  การไอพร้อมๆ กับน้ำมูกไหล, การไอเนื่องจากภาวะภูมิแพ้, การไอแห้งแบบสั้นๆ และมีเสียงหวีดหวิวซึ่งมักจะพบบ่อยในคนที่เป็นโรคหืด, ไอกรนหรือแม้แต่การไอเป็นนิสัยซึ่งไม่มีสาเหตุทางร่างกายแต่เกิดจากอารมณ์หรือประสาท  เช่น เด็กบางคนไอเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่  ซึ่งลักษณะการไอเช่นนี้  จะไอแบบเป็นครั้งคราว บางคนไอหลายวันติดต่อกันเนื่องจากหวัดลงคอ หรือไอเรื้อรัง และหากมีอาการหลอดลมอักเสบ การอุดตันของลมหายใจก็เป็นสาเหตุที่ก่อให้เกิดอาการไอได้เช่นกัน

สาเหตุของอาการไอที่พบได้บ่อย  ได้แก่  โรคไข้หวัดใหญ่ หรือ ไซนัสอักเสบ บางครั้งสิ่งแปลกปลอม เช่น เศษอาหาร ฝุ่นละออง ควันบุหรี่หรือควันอื่นๆ ก็ทำให้เกิดอากาไอได้ สำหรับการรักษาอาการไอนั้น หากเกิดจากสาเหตุธรรมดาไม่ร้ายแรง  เช่น โรคหวัด ก็ไม่ต้องทำอะไรนอกจากรักษาอาการหวัดให้หาย หรือหากทราบสาเหตุก็ควรรักษาที่ต้นเหตุ  เช่น ไอจากภูมิแพ้ ก็ควรหลีกเลี่ยงสิ่งที่ทำให้เกิดการแพ้ งดสูบบุหรี่ หรือหลีกเลี่ยงควันบุหรี่ แต่หากเป็นอาการไอเรื้อรังจากการสูบบุหรี่ก็ควรดื่มน้ำอุ่นเพื่อให้ชุ่มคอและช่วยให้เสมหะไม่ข้นเหนียว

ส่วนการเลือกยาแก้ไอนั้นควรตรวจสอบดูให้ละเอียดว่าเป็นยาแก้ไอแบบมีเสมหะหรือไอแบบไม่มีเสมหะ  เพราะตัวยาจะเป็นคนละชนิดกัน  ที่สำคัญไม่ควรใช้ยาแก้ไอกับเด็กอายุต่ำกว่า  2  ขวบ  และไม่ควรใช้ยาแก้ไอนานติดต่อกันเกิน  3  สัปดาห์  โดยไม่ได้รับการตรวจรักษาจากแพทย์ เพราะอาจเลือกใช้ยาแก้ไอผิดประเภทหรืออาจมีโรคที่ร้ายแรงกว่าการ  “ไอ”  ก็เป็นได้